نقد مستند لحظه برخورد دو جهان

نقد مستند “لحظه برخورد دو جهان”

مستند لحظه برخورد دو جهان درگیری های حزبی بی شرمانه بین اقلیت های بومی پرو و منافع دولت در ورود شرکت های چند ملیتی به زمین های این قبایل جهت استخراج معادن، حفاری و قطع درختان را نمایش میدهد. این درگیری ها که توسط افراد حاضر در این وقایع ثبت گردیده، اعتصاب ها و خشونت های علنی در سال ۲۰۰۹ را نشان می دهد. این اثر که به کارگردانی هیدی سیرالتا و متیو اُرزل ساخته شده، برنده جایزه بهترین مستند سینمایی در ساندس و مورد توجه رسانه های زیادی قرار گرفته است. بعد از نمایش صحنه های آلودگی ایجاد شده به واسطه پیشرفت های صنعتی در این مستند که منجر به نابودی محیط زیست و روش های سنتی زندگی ساکنین محلی شده است، وقایع تاریخی مانند دعوت آلن گارسیا از شرکت های خارجی (به ویژه شرکت های آمریکایی) در سال ۲۰۰۷ برای سرمایه گذاری در منابع طبیعی غنی پرو نشان داده می شود.

مشکل این بود که بیشتر این منابع طبیعی (فولاد، گاز طبیعی، نفت، و غیره) در زمین های حفاظت شده متعلق به افراد بومی که مدت ها قبل از ورود اروپائیان در آن جا زندگی می کردند یافت میشد. تعجبی نداشت که ساکنین محلی از این موضوع خشمگین شوند، به همین دلیل گارسیا و همکارانش این موضوع را از طریق قانونی پیگیری کردند. در میان این افراد، آلبرتو پیزانگو که از مدافعان حقوق ساکنین بومی پرو بود، ریاست گروهی با نام AIDESEP (سازمان توسعه جنگل های پرو) را بر عهده گرفت. بدین ترتیب او نه تنها خواستار اصلاح قوانین وضع شده در این خصوص شد، بلکه از دولت خواست تمامی قوانین مربوطه در خصوص نقض حقوق بومیان را لغو کند. با عدم قبول این درخواست ها از جانب دولت، مردم محلی شروع به مسدود کردن جاده های منتهی به شهرک های صنعتی کرده و سپس کنترل دو منطقه خصوصی را در دست گرفتند. هنگامی که پلیس و ارتش برای متفرق کردن تظاهرکنندگان در محل حاضر شدند، خشونت ها بالا گرفت و صدمات و تلفات جانی بر جای گذاشت.

یکی از هراس انگیزترین صحنه های این مستند، صحنه درگیری های مسلحانه در سال ۲۰۰۹ است که هم فیلمسازان و هم افراد بومی و لباس شخصی ها آن را ثبت کردند. وقتی پیزانگو و گروهش علت حمله افراد بومی به ارتش را تنها به دفاع از خود نسبت دادند، ائتلاف گارسیا و رسانه های ملی متحد، سرخ پوستان را افرادی خون خوار و وحشی خطاب کردند که با هرگونه پیشرفت اقتصادی در زمین های خود و زمین های افراد آن منطقه مخالفت می کنند. پیزانگو در نهایت به نیکاراگوئه تبعید شد. با این که امتیازهایی حاصل گردید (مثل برکناری گارسیا از مقامش)، اما در این مستند شاهد این هستیم که دولت قوانین خود را نیز دور می زند و معادن و حقوق دیگر را به شرکت های برون مرزی می فروشد. این مستند با اینکه طی چندین سال ساخته شد، علیرغم داستان روایی و پراکندگی جغرافیایی و زمانی اش، بسیار حقیقی به نظر می رسد. در میان تمامی نقاط قوت، تدوین این مستند نیز که کارلا گوییترز (قلمرو سایه ها) آن را بر عهده داشت باعث خلق داستانی منسجم شد که وقایع آن سال ها را به بهترین نحو به تصویر میکشد.