Subnautica ، سفر به اعماق اقیانوس

من ، تنها بازمانده ماموریتی هستم که برای زمینه سازی و آماده سازی سیاره ای بیگانه برای زندگی انسان ، در اقیانوسی بیگانه سقوط کرده ام . کپسول نجاتم خوشبختانه شناور است و به چاپگری سه بعدی و پیشرفته به همراه انبار مواد غذایی مجهز است . برای این که زنده بمانم ، باید از نعمت های کف اقیانوس استفاده کنم در حالی که سعی می کنم از گرسنگی نمیرم یا این که خود خورده نشوم . درباره بازی “سابناتیکا” هر چه قدر که بخواهیم میتوانیم طفره برویم ، اما نمیتوان این حقیقت را کتمان کرد که این بازی شکلی از بازی “ماینکرفت” اما در زیر آب است . وصف یک بازی در مقایسه با بازی های به شدت موفق ، همیشه کمی سخت است درست مانند شرکت های استارت آپی که خود را “[در چیزی دیگر] برتر از دیگران” میدانند. “سابناتیکا” جهانی ناشناخته ساخته است که پیشه وری ، حفاری ، هیولا ، گرسنگی و تشنگی ، اکتشافات ، مناظر دیدنی که با ترتیبی منظم ساخته شده اند و موجوداتی خطرناک که در شب بیرون می آیند را در آن به تصویر کشیده است . “سابناتیکا” بازیِ “ماینکرفت” در زیر آب است . البته این موضوع چیز بدی نیست . اقیانوس “ماینکرفت” همیشه کمی پراکنده ، پر از هشت پاهای مضحک و کمی شن و ماسه بود . از آن جا که اقیانوس های واقعی ، عظیم و ناشناخته هستند واقعا لازم بود که یک بازی کاملا به این موضوع اختصاص یابد .

در شکل فعلی (ورژن ناتمام بازی) ، “سابناتیکا” دارای دو حالت برای بازی کردن است : “بقا” و “آزادی” . این دو مدل اساسا مانند یکدیگر هستند اما حالت آزادی ، مکانیزمِ گرسنگی و تشنگی بازی را حذف می کند و فهرست امکانات را وقتی که بازیکن می میرد ، خالی نمی کند . برای مثال در بازی “ماینکرفت” ، دریافتم که زمانی که دیگر تلاشی برای زنده ماندن نمی کنم ، به سرعت علاقه ام را به ادامه بازی از دست می دهم . اما “سابناتیکا” عنوانی است که به شدت شما را وادار و مایل به اکتشاف و کاوش در خود می کند ، به همین دلیل از وجود این گزینه که می توان به سادگی مکانیزم بقا را خاموش کرد قدردانی می کنیم ، چرا که بدون این امکان ، گشت و گذار در آن بسیار دشوار می شد . هر چند که “سابناتیکا” در حال حاضر بازی سرگرم کننده ای است ، اما از برخی از مشکلات فنی رنج می برد . زمین بازی عادت دارد که ناگهان ظاهر و پردازش شود ، به ویژه وقتی که زیردریاییِ ارتقا یافته ام را با تمام سرعت میراندم در یک مورد ، از لبه دنیای بازی مستقیما به بیرون پرتاب شدم چرا که بخش بعدی محوطه بازی به موقع پردازش نشده و بالا نیامده بود . این کار باعث شد تا بازی قفل شود و از آنجایی که ذخیره سازی و لود کردن (توسط خود بازیکن و در بخش های جدا جدا به صورت دلخواه) هنوز اعمال نشده است ، مجبور شدم (به علت پاک شدن ذخیره اوتوماتیک) بازی را از اول یک بار دیگر و بدون زیردریایی جذابم آغاز کنم !

اما طراحی ها و هنر طراحی موجودات بیگانه در دریا شایسته ستایش است . کاوش در این بازی را یک تفریح میدانم و از طرفی دیگر گمانه زنی در مواجهِ با حیوانات جدید را جذابتر از تعیین محیطی جدید یافته ام مانند ماهی هایی به شکل بومرنگ ، ماهی قزل آلا با چشمی غول پیکر ، شکارچیانی با دندان هایی به تیزیِ لبه تیغ و بادکُنَک‌ماهیانی که منفجر می شوند . بخش مورد علاقه من این است که هیچ وقت نمی دانم که آیا این حیوانات خطرناک هستند یا نه ! نهنگی غول پیکر را مشاهده می کنم که آهسته در حال حرکت است . دورش می گردم و با تماشای آن تلاش می کنم که دریابم آیا این موجود نوعی جانور است که سعی می کند مرا یک جا ببلعد یا این که وجودم را کلاً نادیده می گیرد . احساسی که موجودی مداخله گر و بیگانه هستم و این که در جهانی شنا می کنم که به آن تعلق ندارم در این بازی کامل و بی نظیر است . زمانی که گزینه های مختلف و پیچیدگی بازی عمیق تر می گردد و بازی به شکل و وِرژن پایانی خود نزدیک تر می شود ، “سابناتیکا” نمونه ای منحصر به فرد از بازی در این سبک را به شما ارائه می کند که نشان می دهد چگونه سبک بازی بقا می تواند سخت و دشوار و در عین حال ارزشمند و سرگرم کننده باشد .