تا سپیده دم زنده بمانید
نقد و بررسی بازی “تا سپیده دم”
مترجم: مجید لطفی
تا سپیده دم (Until Dawn) بازی ویدئویی در سبک ترس و بقا است که توسط Supermassive Games ساخته شده و بوسیله Sony Computer Entertainment به طور انحصاری برای کنسول پلی استیشن ۴ منتشر شده است. این بازی در ابتدا قرار بود برای کنسول پلی استیشن ۳ عرضه شود و به عنوان یکی از بازی‌هایی باشد که قابلیت پشتیبانی از PlayStation Move را داراست، اما در آگوست سال ۲۰۱۴، به عنوان یکی از عناوین انحصاری پلی استیشن ۴ معرفی شد و درست یک سال پس از آن یعنی در آگوست امسال، عرضه جهانی آن آغاز شد.
مقدمه:
همه ما می‌دانیم در یک بازی ویدئویی و به خصوص در سبک ترسناک، ملاک اصلی ترسیدن، داستان بازی است! مسئله حائز اهمیت در “تا سپیده دم” این است که بازی، گیم پلی انتخابی دارد. پس می توانم بگویم مهمترین چالش بازی روایت داستان خوب و شخصیت پردازی عالی است که بازی از پسِ این چالش به خوبی برآمده است. داستان بازی از جایی شروع می‌شود که چند دوست صمیمی تصمیم می‌گیرند به کلبه‌ای بروند که متعلق به سه نفر از دوستانشان به نامهای جاش، هانا و بِث است. نکته‌ی جالب اینجاست که یکی از حوادث معمول در ژانر وحشت مربوط به همین رفتن دسته جمعی تعدادی دوست برای تفریح به مناطق دورافتاده است که همیشه به فاجعه‌ای وحشتناک ختم می‌شود، اما گویا نویسنده های این بازی توانسته‌اند از این کلیشه به عنوان برگ برنده خود استفاده کنند و داستان را به روایتی متفاوت بنویسند و این تفاوت شروع ماجراهای “تا سپیده دم” است.
نقد و بررسی:
مهمترین نکتهای که در این بازی خود را به رخ می کشاند سیستم انتخاب و قبول عواقب انتخاب خودتان در بازی است.
سیستم “اثر پروانهای” در بازی بسیار کارآمد عمل کرده و تاثیر بزرگی را حتی به تصمیماتی که به ظاهر بی اهمیت میآیند بخشیده است و بارها شما را دچار ترس و وحشت از گرفتن تصمیم اشتباه میکند. این قابلیت به همراه خشونت صریح و وجود نوجوانانی کم سن و سال و بی تجربه در بازی، تجربه لذت بخش خلق یک فیلم ترسناک به سبک دهه هشتاد را به شما میدهد. “تا سپیده دم” در واقع آزمایشی برای شماست که خود را با آن محک زده و ببینید تا کجا میتوانید با بازی‌هایی با داستانی چندلایه و شخصیت محور پیش بروید و علیرغم برخی اشکالات محدود در جلوه های گرافیکی، با کمک داستان و سپردن کامل کنترل آن به شما موفق به رساندن پیام خود که همان به ارمغان آوردن تجربهای درگیر کننده برای شماست، شده است.
داستان اصلی بازی همان درون مایه همیشگی فیلمهای ترسناک را دارا میباشد. هشت نوجوان همراه هم به یک کوهستان برفی به دور از خانواده های خود و مردم شهر می روند. دور هم جمع شدن آنها مصادف با اولین سالگرد ناپدید شدن دو دوست مشترکشان که دوقلویی با نامهای هانا و بِث بودهاند می شود که خیلی زود تبدیل به حوادثی وحشتناک خواهد شد. این گروه هشت نفره خیلی زود بر اساس شخصیت هایشان و علایق مشترکی که دارند به گروههای دو نفره تقسیم میشوند و از یکدیگر جدا شده تا هرکدام به علایق و سرگرمی خود بپردازند. اما همه ما می‌دانیم که وقتی در فیلمهای ترسناک افراد گروه به بخشهای کوچک تقسیم میشوند چه اتفاقی میافتد. ظرف ساعتی همه چیز تبدیل به فاجعه می‌شود و مردی ماسکدار و موجودی ترسناک فضای وحشتناکی را به وجود آورده و نوجوانان را قتل و عام می کند.
در بین هر مرحله از بازی شما یک روانشناس مرموز را در دفتر کارش مشاهده میکنید. شما که در نقش فردی ناشناس هستید به سوالات او پاسخ میدهید. سوالاتی که که همگی در مورد احساس رعب و وحشت شما و حسی که درمورد افراد مختلف در بازی دارید، می باشد. از شما می پرسد که از بین مار یا عنکبوت، سوزن یا چاقو و روح یا زامبی کدام را انتخاب می کنید! با استفاده از این روش است که متوجه میشوید شما از چه چیزهایی ترس دارید تا از همانها در بازی بر علیه خود شما استفاده شود و داستان ترسناک شما را به نوعی شخصی سازی کند. به طور مثال این که در دستان قاتل چاقو و یا سوزن باشد و یا این که شما با حیواناتی مواجه شوید که از آنها ترس دارید. شاید از وجود این همه انتخاب کمی متعجب شوید ولی درون مایه بازی و روندی که برایتان درنظر گرفته است به اندازه ای هست که از این مسئله آزرده خاطر نشوید.
اجسامی که در طول روند بازی به آنها برخورد می کنید بسیار جالب هستند چرا که آنها حاوی سرنخ و یا همچنین تهدیدی برای شما هستند. آنها اسراری را در باره دوستان گمشدهی شما، قاتلی که دنبال شماست و دیگر رمز و رموز محیط برایتان بازگو می کنند. در ابتدا به نظر میرسد که هر سرنخ به تنهایی مهم نیست و شاید اینطور فکر کنید که اینها برای خالی نبودن عریضه و جمع کردن تروفی در بازی قرار گرفته اند اما بعد از مدتی متوجه خواهید شد که اصلا چنین نیست. به خود می آیید و می بینید که در منوهای بازی مشغول یافتن همین سرنخ های ریز و مرتبط کردن آنها با یکدیگر هستید تا قسمتی از داستان را برایتان روشن کنند.
سکانسهای اکشن و عکس العمل شخصیتها در بازی بسیار عالی است چرا که شما زمان بسیار کوتاهی را برای نشان دادن عکس العمل از خود دارید (دقیقا مثل همان زمانی که نوجوانها برای دفاع از خود در دنیای واقعی دارند). اگر دستوری را انجام ندهید و یا به اشتباه دکمهای را فشار دهید، سبب تلو تلو خوردن هنگام دویدن، برخورد با اجسام و وسایل درمسیر و یا حتی سر خوردن دست شخصیتها از سنگ لبه پرتگاه می شوید که در این صورت مرگ را به دنبال دارد. زمانی که یک شخصیت از بازی لحظه ای در چنین صحنه هایی غفلت کند ممکن است باعث مرگ او شود. این شیوه از بازی بسیار در هوشیاری شما و در هنگام انجام بازی برای کنترل درست شخصیت ها بسیار خوب و تاثیرگذار عمل می کند.
محیط بازی بسیار برای گشت و گذار مفرح است اما برخی جلوه های گرافیکی ناامید کننده به شمار می آیند در حالی که در دیگر موارد مثل چهره شخصیتها کیفیت گرافیکی بازی بسیار عالی به نظر میرسد. همچنین زاویه دوربین و فیلمبرداری بازی در برخی مواقع ضعیف به نظر می رسد، مثل نمایش از بالا و یا روی زمین در گوشهی اتاق که در برخی موارد تصمیم گیری را سخت میکند و به عنوان مثال نمی توانیم تشخیص دهیم جای درست برای رفتن کجاست. گاهی اوقات شخصیت در حال بالارفتن از پله و یا عبور از روی پل است که ناگهان دوربین متوقف شده و شخصیت از کادر بازی خارج می شود. دوربین در اکثر اوقات راه هایی را که به پیدا کردن سرنخ ها و اشیاء مخفی در بازی منتهی می‌شود میپوشاند تا به راحتی نتوانیم آنها را پیدا کنیم و مجبور می شویم کناره صفحه راه برویم تا شاید چیزی پیدا کنیم.
بازیگری در “تا سپیده دم” واقعا فوق العاده است. به لطف صداگذاری بی همتا و بازی بی نقص بازیگران، وقتی شخصیتی هراسان و یا ناراحت است، این حس را به ما نیز منتقل می کند. البته گاهی صورت شخصیتها به خوبی احساسات چهره شان را نشان نمیدهد و حالتی سرد و مصنوعی دارند. گویا Motion capture به خوبی در این بازی بهینه نشده است، مخصوصا در مورد صحبت کردن شخصیتهای بازی که در برخی مواقع گویا هنگام حرف زدن دهانشان بیش از حد باز میماند و خیلی آرام حرف می زنند و این نقص گفتگوهای طرفین در بازی را مصنوعی کرده است. وجود این نقص خیلی بد است زیرا حرف زدن بازیگران عالی است. تمامی بازیگران “تا سپیده م” به راستی حس یک نوجوان را کاملا در صحبتها و عکس العمل های خود به شما القا میکنند و به همین دلیل این نقص به چشم نخواهد آمد.
سخن آخر:
می رسیم به سخن آخر… در کل می توان نتیجه گیری کرد که با بازی کردن این عنوان تجربه خوبی را به دست می آورید. به دلیل تاثیرگذار بودن انتخاب ها، بازی پایان های متفاوتی دارد که باعث می شود آن را چندین بار بازی کنید و انواع پایان های آن را ببینید. من نیز به شما پیشنهاد می کنم که این بازی را تهیه کرده و از انجام آن لذت کافی را ببرید .
