روند دوبله
به طور حتم صنعت فیلم سازی یکی از صنایع تاثیر گذار بر اساس ایجاد خلاقیت است. فیلم سازان با بیانی خلاق، دائما فرهنگ خودشان را به مخاطبان منتقل می کنند. با این حال، عبور از تمامی مرزهای فرهنگی غیر ممکن است زیرا زبان فیلم با زبان مخاطبان فرق دارد. زیرنویس یک روش برای ترجمه است ولی گاهی اوقات مخاطب ترجیح می دهد ترجمه را گوش کند تا اینکه بخواند. جایگزینی صدای ترجمه شده روی صدای اصلی را دوبله می گویند.
قبل از شروع دوبله فایل صوتی اصلی باید به زبان کشور مقصد ترجمه شود. ترجمه در این روش متفاوت از دیگر ترجمه ها است زیرا زمان در این نوع ترجمه محدود است، متن ترجمه شده باید به اندازه دیالوگ بازیگر باشد. همانند ترجمه زیرنویس فقط در این روش ترجمه بصورت فایل صوتی روی فیلم قرار می گیرد، معنا و پیام یکسان است. علاوه بر این کلمات ترجمه شده باید با حرکات لب های بازیگر هماهنگ باشند. به عنوان مثال وقتی بازیگر کلمه ای را تلفظ می کند که دارای حرف «-ُ» است مترجم باید از معادلی استفاده کند که حرف «-ُ» داشته باشد. همچنین صدا پیشگان باید ریتم و لحن بازیگر را رعایت کنند.
یکی از روش های دوبله که در فیلم ها استفاده میشد و هنوز هم در برنامه های مستند به کار گرفته می شود، صدا گذاری به سبک سازمان ملل است. دلیل نام گذاری این است که این سازمان برای انتشار اخبار جلسات و وقایع مهم از این روش استفاده می کند.
در این روش در ابتدا صدای گوینده اصلی را با درجه صدای پایین و چند ثانیه بعد صدای ترجمه شده را می شنوید. در این روش مخاطبان لحن گوینده اصلی را درک می کنند همچنین ترجمه ساده تر خواهد بود زیرا رعایت لحن و احساس گوینده چندان اهمیتی ندارد.
یکی دیگر از روش های اصلی دوبله، دوبله بصورت هماهنگ با حرکات لب است. در فیلم های کونگ فو قدیمی این روش مشاهده می شد. در این روش صدای اصلی کاملا برداشته، ترجمه و دوباره ضبط می شد و سعی بر این بود که کاملا با حرکات لب هماهنگ باشد. با این حال کار خوب نمی شد اما امروزه با پیشرفت تکنولوژی بهتر انجام خواهد شد. در این روش دیالوگ بارها گفته می شود تا ماشین های مخصوص بهترین صدای ضبط شده را انتخاب کنند. در روش دیگر صدا پیشه بخشی از فیلم را بارها نگاه می کند و صدایش را ضبط می کند تا بهترین صدای ضبط شده هماهنگ با فیلم را انتخاب کند.
